Deze film is een donkere vertelling waarin het personage Camiel Borgman centraal staat. Hij arriveert als een buitenstaander in de omheinde lanen van een villawijk. Zijn komst is het begin van een reeks verontrustende gebeurtenissen rond de zorgvuldig opgetrokken façade van een arrogant, welgesteld echtpaar, hun drie kinderen en het kindermeisje.

In een mistig bos zijn een priester en twee metgezellen zwijgend op jacht, vergezeld van een goedgetrainde speurhond. Ze zijn gewapend en op moord uit. De prooi waar ze naar op zoek zijn bevindt zich onder hun voeten: een man, ongeschoren en ongewassen, die in een zelf gegraven hol onder de grond bivakkeert. Camiel Borgman is nog maar net wakker als zijn belagers een speer in de grond steken die rakelings langs zijn gezicht scheert. Hij weet op het nippertje te ontsnappen en waarschuwt zijn kompanen Ludwig en Pascal die in soortgelijke ondergrondse schuilplaatsen zitten. Hij zegt dat hij hen zal op roepen ‘als hij iets te pakken heeft.’ Dan scheiden hun wegen.
Camiel krijgt een lift van een gedoemde vrachtwagenchauffeur en begint zo zijn reis naar het hart van de voorsteden. Daar ontmoet hij twee vrouwen, Brenda en Ilonka, met wie hij duidelijk een verleden deelt. Zij willen met hem mee. ‘Het is te vroeg’, zegt hij en belooft contact met hen te zoeken als hij ‘iets in handen heeft’.
Camiel wandelt door een villawijk, neemt nauwkeurig de luxe auto’s in zich op, de dienstmeisjes, de tuinen, maar raakt pas werkelijk geïnteresseerd als hij sporen ziet van kinderen: speelgoed op het gazon, een opblaasbaar kinderbadje, een plastic glijbaan.